Wat oorspronkelijk begon als een noodzaak, lijkt nu mijn nieuwe levensstijl te zijn geworden.
Sinds 1 juli 2023 leid ik een nomadisch bestaan, soms kort en soms lang verblijvend op verschillende locaties. Zoals eerder in de blog beschreven, was dit aanvankelijk niet mijn keuze, maar een manier om huurkosten te besparen en ruimte te creëren om na te denken over mijn volgende stappen. De eerste drie maanden paste ik vooral op huizen van vrienden en één keer op een huis met twee katten via een website. Als er tijdelijk geen plek was of tijdens overbruggingsdagen, kon ik altijd bij mijn ouders terecht; de langste periode dat ik daar verbleef was vier weken. Dit gaat goed, maar ook deze situatie heeft een vervaldatum. Voor mijn verjaardag in augustus vroeg ik het universum om een huisje in de natuur voor de winter. Via de buren van mijn ouders kwam ik in contact met een echtpaar dat bereid was een huisje in hun achtertuin aan mij te verhuren. Daar ben ik een half jaar gebleven. Op 1 april verhuisde ik naar een hooischuur om een maand te overbruggen, en vanaf mei ben ik weer onderweg, passend op huizen en katten van vrienden en familie. Wat begon als een noodoplossing, lijkt nu mijn nieuwe manier van leven te zijn geworden.
Wat heb ik hieruit geleerd?
Home is where the heart is...
In het afgelopen jaar heb ik veel geleerd van alle huizen waar ik ben geweest. Het zette me aan het denken over hoe het vroeger was, toen we als nomaden van plaats naar plaats trokken. Het is interessant om te observeren hoe we, in vergelijking met vroeger, gehecht zijn geraakt aan onze eigen plek en deze niet meer met velen willen delen - tenminste, in de Nederlandse cultuur is dat over het algemeen niet gebruikelijk. Het ongemak dat ik aanvankelijk voelde, kwam vooral door het steeds verhuizen, het gevoel van vluchten... steeds je spullen pakken en naar een andere plek gaan, wat veel onrust veroorzaakte. Vooral de plekken waar ik één of twee weken verbleef, vond ik in het begin onrustig. Elk huis heeft mij iets geleerd, en na een aantal verhuizingen voelde ik voor het eerst dat het er niet toe deed waar ik woonde, dat ik me overal thuis voelde.
Vooral bij vertrek genoot ik keer op keer van het gevoel weinig bezittingen te hebben. Een koffer met kleding, wat altaarspullen en een paar tassen met keukenfavorieten is alles wat ik nodig heb... dit geeft me een heerlijk gevoel van vrijheid. En hierdoor heb ik de vrijheid in mezelf gevonden.
Ook werd ik me bewust van hoeveel 'spullen' ik had en hoe weinig je eigenlijk nodig hebt.
Bovendien heeft het andere voordelen. Het is een fijn idee dat, als je zin hebt om te reizen, je kunt vertrekken zonder huur te betalen. En omdat ik zo leef, heb ik ook niet meer de behoefte om veel aan te schaffen. Zelfs als ik het geld zou hebben, zou ik nog steeds niet de behoefte voelen. Ik heb een paar dingen bij mijn ouders opgeslagen, waar ik af en toe doorheen ga. Ik ben van nature niet erg gehecht aan spullen, dus blijf ik opruimen en ont-spullen; hoe minder ik heb, hoe vrijer ik me voel.
Voorlopig blijf ik nog even zo leven, op weg naar een gemeenschap waar ik mij ooit zou willen vestigen.
Comentarios